Ο Κύριος Κωνσταντόπουλος στο συνέδριο του ACSTAC!

Γράφουν οι Ελένη- Αντιγόνη Τσακπίνη και Άννα Σπελέτα

Οι μαθητές που συμμετέχουν στο συνέδριο του ACSTAC είχαν την τιμή να παρεβρεθούν στην ομιλία του κ.Αθανάσιου Κωνσταντόπουλου , ο οποίος είναι μία εξαιρετική προσωπικότητα . Είναι πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του CERTH και καθηγητής της Χημικής Μηχανικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης . Είναι εξειδικευμένος στην επιστήμη και τεχνολογία των νανοσωατιδίων και των αερολυμάτων. Ακόμα είναι ιδρυτής και διευθυντής του  Εργαστηρίου Τεχνολογίας και Αερολυμάτων στο ΙΔΕΠ και στο ΕΚΕΤΑ(CERTH).

Στην ομιλία του , ο κύριος Κωνσταντόπουλος αναφέρθηκε στην εξέλιξη της τεχνολογίας , στους σταθμούς της τεχνολογικής εξέλιξης εστιάζοντας στους H/Y στην νανοτεχνολογία και τα νανοΫλικά, που ακόμα βρίσκονται σε έρευνες. Επίσης αναφέρθηκε στις δραστηριότητες του CERTH και μας ενημέρωσε για την πορεία του κέντρου έρευνας αυτού. Τέλος μίλησε για την σημαντικότητα της καινοτομίας στη σημερινή εποχή.

Γενικότερα, η ομιλία του ήταν διαδραστική και υπήρχε συζήτηση ανάμεσα στο κοινό και τον κ.Κωνσταντόπουλο. Το χιούμορ του και η ετοιμότητα του τον έκαναν ιδιαίτερα ελκυστική την παρουσίαση του.

Nature vs Nurture

Γράφει Αγνή Παπαδημητρίου

Την πρώτη μέρα του 5ου ετήσιου συνεδρίου ACSTAC παρακολουθήσαμε στον τομέα της βιολογίας μια πολύ ενδιαφέρουσα εργασία της Φαίη Μεταξά από τα εκπαιδευτήρια Κωστέα Γείτονα με θέμα «Environment or Heredity: What shapes us? Twin studies provide inside».

Η παρουσίαση περιελάμβανε ένα πείραμα : Μελέτησαν τη συμπεριφορά διδύμων, αφού τα απομάκρυναν το ένα από το άλλο με σκοπό να εξαγάγουν συμπεράσματα για την επίδραση του περιβάλλοντος στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς της.Διαπίστωσαν λοιπόν πως το περιβάλλον επιδρά καταλυτικά στη συμπεριφορά των ατόμων και είναι η αιτία για την οποία διαμορφώνονται διαφορετικά οι επιμέρους συμπεριφορες ακόμα και των δίδυμων αδερφών.Συμπέρασμα;Ιδιοφυίες και μη , μπορείτε να το πετύχετε εφόσον είστε κατάλληλα προετοιμασμένοι.

Ενεργειακά vs Αθλητικά ποτά

Γράφει η Μάγδα Μαυρίδου

Την δεύτερη μέρα του συνεδρίου έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική παρουσίαση από τα παιδιά του 7ου σχολείου Καλαμαριάς με θέμα τα  ενεργειακά ποτά και την κατανάλωση τους. Τα παιδιά  άριστα καταρτισμένα για το θέμα που πραγματεύονταν τόνισαν πώς η χρήση των ενεργειακών αθλητικών ποτών πρέπει να γίνεται με προσοχή και μέτρο. Τόνισαν πως ένα τόσο σημαντικό ζήτημα που επηρεάζει άμεσα την ζωή κυρίως των εφήβων και των αθλητών δεν παίρνει την έκταση που του αρμόζει με αποτέλεσμα η χρήση των ενεργειακών ποτών να μην γίνεται σωστά.

Η κύρια διαφορά των ενεργειακών και των αθλητικών ποτών είναι πως τα πρώτα περιέχουν υδατάνθρακες σε υψηλό ποσοστό-κυρίως καφείνη- σε αντίθεση με τα δεύτερα που περιέχουν αρκετή ενέργεια, περίπου 5-8γρ υδατανθράκων στα 100ml. Επιπλέον τα αθλητικά ποτά καταλώνονται αποκλειστικά από αθλητές σε τακτικές δόσεις πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από την άσκηση , ώστε να υπάρχει χρόνος , για να αξιοποιηθούν οι υδατάνθρακες από τον οργανισμό τους , ενώ τα ενεργειακά ποτά καταναλώνονται από νέους σε μεγάλες ποσότητες και συνήθως σε ανάμειξη με αλκοόλ πράγμα που είναι καταστροφικό.

Οι μαθητές του 7ου λυκείου υποστήριξαν πως η άγνοια των νεαρών αθλητων και των εφήβων οδηγούν στην λανθασμένη χρήση των ενεργειακών ποτών και σε πολλές βλαβερές συνέπειες για τον οργνισμό. Τέλος,προτάθηκε από τους μαθητές να γίνεται σωστή ενημέρωση από τα ΜΜΕ καθώς και από τα σχολεία.

H άθληση μέσα από τα μάτια ενός φυσικού

Γράφουν οι Άννα Σπελέτα, Ελένη-Αντιγόνη Τσακπίνη

και η Νικολέτα Σαμιώτη

Την πρώτη μέρα του συνεδρίου ACSTAC , στο πρώτο κύκλο των εργασιών, στο κλάδο της Φυσικής παρουσιάστηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα εργασία από μία όμαδα μαθητών του Κολλεγίου Ανατόλια, του Γιώργου Καμεντσίδης,του Νικόλα Νταπίλη και του Χαράλαμπου Κόκκαλη.Ο τίτλος της εργασίας ήταν «Η μηχανική των Sports».Με τη βοήθεια του καθηγητή  κατάφεραν να μας εντυπωσιάσουν κάνοντας την  παρουσίαση τους διαδραστική και ζωντανή με την προβολή βίντεο και την χρήση του πίνακα.Τα παραδείγματα που χρησιμοποίησαν για να στηρίξουν την έρευνα τους ήταν παρμένα από την καλαθοσφαίτιση,τον στίβο και την αντισφαίριση.Ήταν πραγματικά μια πολύ πρωτότυπη εργασία.

Συγχαρητήρια στα παιδιά που κατάφεραν να κινήσουν το ενδιαφέρον του κοινού, το οποίο ήταν πολύ ενεργό , καθώς εκφράστηκαν πολλά θετικά σχόλια!

ACSTAC 2016

Γράφει η Μάγδα Μαυρίδου

Πλήθος μαθητών και καθηγητών γεμίζουν τις αίθουσες του Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια στο 5ο ACSTAC, πράγμα που φανερώνει ότι το ACSTAC διαδίδεται ολοένα και περισσότερο στους  μαθητικούς κύκλους.Οι εργασίες που  υποβλήθηκαν φέτος είναι πάνω από 250 και οι καθηγητές , οι μαθητές και οι επισκέπτες είναι πάνω από 1000. Υπήρχαν περιπτώσεις στις οποίες οι καρέκλες που  υπήρχαν στις αίθουσες δεν έφταναν για την κοσμοσυρροή των μαθητών, οι οποίοι, προκειμένου να παρακολουθήσουν τις εργασίες των συμμαθητών και φίλων τους, στέκονταν όρθιοι μέχρι το τέλος των παρουσιάσεων.Το ενδιαφέρον που έδειξαν μαθητές και καθηγητές για το φετινό συνέδριο ελπίζουμε να συνεχιστεί και για τα επόμενα χρόνια . Έτσι, ώστε να ερευνηθούν και να παρουσιαστούν ακόμα περισσότερα και συνθετότερα θέματα από τους μικρούς επιστήμονες του κάθε σχολείου.

Συνέντευξη με το δόκτωρα Αριστείδη Γωγούση

Γράφει η Δέσποινα Φραγκουλίδου

Tην Κυριακή 16 Φεβρουαρίου ένα ακόμη επιτυχημένο συνέδριο ACSTAC έφτασε στο τέλος του.  Mαθητές, καθηγητές, διοργανωτές και όσοι άλλοι συνέβαλαν με τον τρόπο τους στην πραγματοποίηση της διοργάνωσης αυτής γύρισαν τη σελίδα στο βιβλίο της εμπειρίας, μια σελίδα γραμμένη με κόπο, πάθος και συνέπεια. Το τελευταίο Session πραγματοποιήθηκε νωρίς το πρωί και έπειτα ακολούθησε το Closing ceremony, μια τελετή όπου τραγουδήσαμε, απονεμήθηκαν βραβεία, παρακολουθήσαμε τις ομιλίες του κ. Λυγερού και του κ. Γωγούση, μια τελετή όπου αποτυπώθηκε το πρόσωπο του ΑCSTAC, ένα άψογος συνδυασμός της επιστήμης με τη διασκέδαση.

Είχα την ευκαιρία μετά από την τελετή αποχαιρετισμού να συνομιλήσω με έναν διακεκριμένο επιστήμονα ,τον κ. Γωγούση ,έναν άνθρωπο αξιέπαινο, και πάνω από όλα έναν άνθρωπο προσιτό με την ικανότητα δημιουργίας μίας αίσθησης οικειότητας στο συνομιλητή του. Η πρώτη ερώτησή μου αφορούσε τo λόγο ενασχόλησης του με τη ρομποτική, στην οποία δίχως δεύτερη σκέψη απαντά:

“Ασχολήθηκα αρχικά λόγω περιέργειας, ήθελα να γνωρίζω, να μάθω ή να σκεφτώ αν είναι δυνατό οι μηχανές να αποκτήσουν αυτεπίβλεψη και αυτοσυνείδηση” και συνεχίζει λέγοντας “έτσι ώστε να προσεγγίσω την απάντηση, να κατανοήσω καλύτερα θέματα τέτοιους είδους και εξαιτίας της έφεσης μου στη δημιουργία εφευρέσεων αποφάσισα να ασχοληθώ με τη ρομποτική.”

Βλέποντας το βιογραφικό του κ.Γωγούση παρατήρησα πως έχει ασχοληθεί με φαινομενικά αντίθετους επιστημονικούς τομείς: τη Φιλοσοφία ,τον τομέα Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων μηχανικών αλλά και τη Ρομποτική. ‘Όύσα περίεργη να μάθω το λόγο σπουδών τόσο διαφορετικών τομέων ρώτησα: “ Τι σας οδήγησε σε μία τέτοια απόφαση;” Η απάντηση ξεκάθαρη: “Δεν ήταν θέμα απόφασης αλλά προκαθορισμού. Δε μπορούσα να αντισταθώ στην ενασχόληση με παραπάνω από ένα αντικείμενα, για αυτό το λόγο ασχολούμαι και με άλλους τομείς όπως με τη μουσική, τη ζωγραφική και τη γλυπτική.”

Κατά την ομιλία του ο κ.Γωγούσης είχε παρουσιάσει τον τρόπο σύνδεσης των τομέων της Τεχνολογίας, της Φιλοσοφίας και της Επιστήμης. Έθεσα, λοιπόν, μία ερώτηση για το εάν υπήρξε κάποια εμπειρία που να τον κινητοποίησε έτσι ώστε να καταλήξει στη συγκεκριμένη θεωρία σχέσης μεταξύ όλων των επιστημών. Ο κ.Γωγούσης μού εξηγεί πως από τα γυμνασιακά του χρόνια τον απασχόλησε η θεωρία του Τransistor, η οποία ήταν δυσνόητη για τον ίδιο, έτσι αποφάσισε να αποκτήσει όσες γνώσεις απαιτούνταν για να την κατανοήσει. Τα μοντέλα που παρουσιάστηκαν κατά την ομιλία του, είναι μηχανολογικά ανάλογα της θεωρίας αυτής, όπως και άλλα που έχει δημιουργήσει.

Αποφάσισα να κλείσω τη συνέντευξη μου με μία ερώτηση που, ως έφηβη με αφορά ιδιαίτερα: “Πιστεύετε πως κάποιος νέος αξίζει να ασχοληθεί με τον τομέα της ρομποτικής;” ρωτώ και η απάντηση είναι απλή “εάν υπάρχει έφεση και ευχαρίστηση μέσα από την ενασχόληση με το σχεδιασμό μηχανισμών, η απάντηση βρίσκεται στη ρομποτική.” Λαμβάνοντας υπόψη πως πρόκειται για μία περίοδο κρίσης ρωτώ “Ανθίζει ο τομέας αυτός στην Ελλάδα;” και ο κ. Γωγούσης μού εξηγεί πως υπάρχει άνθιση σε όλο τον κόσμο εξαιτίας της σύνδεσης του με όλες τις επιστήμες, συνεπώς αυτό επηρεάζει και τη χώρα μας.

Έχοντας την ευκαιρία να συνομιλήσω, έστω και για λίγο, με έναν τόσο σημαντικό επιστήμονα συνειδητοποίησα πως το μυστικό της ζωής κρύβεται σε μια πρόταση “Ακολούθα πάντα την καρδιά σου.” Ίσως όλοι να έχουμε το νόημα της ζωής στα χέρια μας και να μην το βλέπουμε. Η θέληση για μάθηση, δημιουργία και η επιμονή φέρνουν πάντοτε αποτέλεσμα!

Ακραίες Θρησκευτικές Τελετουργίες: ενώνουν το κοινωνικό σύνολο;

Γράφει ο Γιώργος Φούντος

Στην κατάμεστη αίθουσα 315 του Macedonia Hall, κατά τη διάρκεια του δεύτερου Session, παρουσιάστηκε μία ακόμα εργασία με τίτλο «Πειραματική Νευροεπιστήμη: μελετώντας τις ανθρώπινες θρησκευτικές συμπεριφορές». Η εργασία παρουσιάστηκε από τρεις μαθήτριες του Κολλεγίου Ανατόλια: Εμμανουέλα Μηλιαρά, Έλενα Μπάσμπα και Βασιλική Χατζημιχαήλ. Στην εργασία τους, τα κορίτσια παρουσίασαν τα αποτελέσματα της έρευνας του δόκτορα Δημήτρη Ξυγαλατά η οποία αφορά τις ακραίες θρησκευτικές αντιλήψεις και το ψυχολογικό αποτέλεσμα τους, όχι μόνο στους συμμετέχοντες, αλλά σε όλη την κοινότητα.

Η παρουσίαση χωριζόταν σε τρία μέρη, τα δύο πρώτα αποτελούσαν τα δύο πειράματα που πραγματοποιήθηκαν από το δόκτωρα Ξυγαλατά και την επιστημονική του ομάδα, και το τρίτο, τα βιολογικά συμπεράσματα στα οποία έφτασαν μέσω αυτών των πειραμάτων. Το πρώτο πείραμα πραγματοποιήθηκε στο Sao Paolo της Ισπανίας και αποτελούσε τη μελέτη του εθίμου της Πυροβασίας. Όπως εξήγησαν και οι μαθήτριες, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, μέλη της κοινότητας καλούνται να περπατήσουν πάνω σε έναν διάδρομο στρωμένο με αναμμένα κάρβουνα. Η επιστημονική ομάδα τοποθετώντας παλμογράφους στους συμμετέχοντες και στους θεατές παρατήρησε το εξής: όταν τελούνταν το έθιμο, η καρδιά του συμμετέχοντος και των θεατών χτυπούσαν με τον ίδιο ρυθμό.

Το δεύτερο πείραμα που παρουσιάστηκε, έλαβε χώρα στο Μαυρίκιο της Αφρικής. Αυτό περιλαμβάνει το κρέμασμα αντικειμένων με γάντζους που τρυπάνε το δέρμα των συμμετεχόντων. Στη συνέχεια μεταφέρουν ένα ομοίωμα ναού στην πλάτη τους, το οποίο μπορεί να φτάσει μέχρι και τα σαράντα κιλά, ως τον ναό, σε απόσταση τουλάχιστον 1,5 μίλι. Ο «ναός» αυτός αποτελεί προσφορά στο θεό του ναού. Το πείραμα περιείχε τη συμπλήρωση ενός ερωτηματολογίου από όλους τους ντόπιους, συμμετέχοντες και μη, στο οποίο υπήρχε η ερώτηση «ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης της συγκεκριμένης τελετής». Στην ερώτηση αυτή οι δημοφιλέστερες απαντήσεις ήταν οι εξής: α) για την εύνοια του θεού και β) για την ευχαρίστηση του θεού. Στη συνέχεια, δόθηκε ένα χρηματικό ποσό σε όσους είχαν συμπληρώσει το ερωτηματολόγιο και τους ζητήθηκε να δωρίσουν μέρος του ποσού αυτού και να κρατήσουν το υπόλοιπο. Τελικά αποδείχθηκε ότι αυτοί που συμμετείχαν στο έθιμο δώρισαν μεγαλύτερο ποσό από αυτούς που δεν συμμετείχαν.

Από τα παραπάνω πειράματα η έρευνα κατέληξε σε ένα βιολογικό συμπέρασμα. Σύμφωνα με αυτό το συμπέρασμα, οι συμμετέχοντες μέσω των συναισθημάτων τους κατάφεραν να ελέγξουν μία θύρα που βρίσκεται στο νωτιαίο μυελό, η οποία εκκρίνει μία ουσία στον εγκέφαλο που είναι υπεύθυνη για την αίσθηση του πόνου. Ακόμα, σύμφωνα με την έρευνα οι τελετές αυτές έχουν θετική επίδραση στην ατομική ψυχολογία αλλά και στο κοινωνικό σύνολο, αφού προκαλούν την ενοποίησή του. Προσωπικά η εργασία με μαγνήτισε από την πρώτη στιγμή, όχι μόνο λόγω του εξαιρετικά ενδιαφέροντος θέματος της αλλά και λόγω της σωστής και καλά δομημένης παρουσίασης.

 

ACSTAC 2014 Final Debate

Γράφουν οι Άννα Κούτρα&Χριστίνα Καμπούρογλου

Στον τελικό του ACSTAC Debate via Skype προκρίθηκαν δύο ομάδες: η μία ήταν από τα Εκπαιδευτήρια Βασιλειάδη με τους Καρανικιώτη Νικόλαο και Γεωργίου Κωνσταντίνο και η άλλη ήταν από το 1^ο Γενικό Λύκειο Αγίου Αθανασίου με τις Γουγούλα Βασιλική και Μπαϊράμη Στυλιανή. Το θέμα του τελικού ήταν: «Η περιβαλλοντική ηθική δε συγκρούεται με την οικονομική ανάπτυξη.»

Η ομάδα από τα εκπαιδευτήρια Βασιλειάδη υποστήριξε ότι βασική πηγή για  την ανάπτυξη και τις ανάγκες του ανθρώπου είναι το φυσικό περιβάλλον.  Έκανε λόγο την πυραμίδα του Maslow στη βάση της οποίας βρίσκονται οι φυσικές ανάγκες του ανθρώπου όπως είναι η ανάγκη για τροφή και νερό, δύο υλικά αγαθά που μας προσφέρει η φύση.  Επίσης ανέφερε την αειφόρο ανάπτυξη η οποία σχετίζεται με την οικονομική ανάπτυξη που σχεδιάζεται και υλοποιείται λαμβάνοντας υπόψη την προστασία του περιβάλλοντος και τη διάρκειά του στο χρόνο. Επιπρόσθετα, τόνισε ότι ο όρος ανάπτυξη σημαίνει να μπορούμε να ξεφύγουμε από το παρελθόν χωρίς όμως να καταστρέφουμε την φύση.

Το 1^ο γενικό λύκειο Αγίου Αθανασίου αντέκρουσε τα παραπάνω επιχειρήματα λέγοντας πως πολλές αναπτυσσόμενες χώρες δεν διαθέτουν τα κονδύλια για την εξέλιξη του περιβάλλοντος. Εξάλλου και η χώρα μας όπως γνωρίζουμε βρίσκεται σε οικονομική κρίση οπότε δε μπορεί να θέσει ως κύριο της στόχο περιβαλλοντική ανάπτυξη καθώς έχει να καλύψει μείζοντα θέματα σε προτεραιότητα. Ακόμα, έθεσαν την άποψη ότι η αειφόρος ανάπτυξη είναι μη εφικτή εφόσον δε γίνεται να μην αυξάνεται κόστος χρησιμοποίησης των φυσικών πόρων αν θέλουμε να τους αναπτύσσουμε.

Το Debate που διεξήχθη ήταν έντονο διότι και οι δύο ομάδες υποστήριξαν με ορθά επιχειρήματα τις απόψεις τους και έκαναν διάφορα ερωτήματα η μία στην άλλη. Τέλος, η συντονίστρια και υπεύθυνη του debate κα. Σερίδου σημείωσε ότι η ηθική του ανθρώπου ξεκινά από την ηθική στο περιβάλλον.

Συγχαρητήρια στη νικητήρια ομάδα:

1^ο ΓΕΛ Αγ. Αθανασίου με τις Γουγούλα Βασιλική και Μπαϊράμη Στυλιανή!

Session 5

Γράφει η Δέσποινα Φραγκουλίδου

Αίθουσα 301, ο χώρος γεμάτος , οι ομάδες έτοιμες και  ο υπεύθυνος χώρου  ξεκινά λέγοντας ‘’Welcome to the last session of  Acstac 2014”(καλωσήρθατε  στο τελευταίο session του Acstac 2014”) .Η ομάδα των Άννα Τσαλιγοπούλου και Αθηνάς Καλαϊτζή ξεκινά την παρουσίαση της: Τα κορίτσια ανέλυσαν τον τρόπο αντιμετώπισης καθημερινών λεκέδων που προκαλούνται από ατυχήματα ,μετά από ένα σύνολο πειραμάτων κατέληξαν  στο συμπέρασμα ότι το H₂O₂   , ο χυμός λεμονιού και το ασετόν είναι οι αποτελεσματικότερες μέθοδοι καταπολέμησης των λεκέδων. Πιο συγκεκριμένα, μετά από τη δημιουργία λεκέδων από σοκολάτα και κραγιόν ,τα υφάσματα καθαρίστηκαν αποτελεσματικά με το λεμόνι ,το H₂O₂   και το ασετόν (το υλικό που χρησιμοποιούμε για τα νύχια μας έχει και  άλλες εφαρμογές τελικά ).Το Acstac, μέσα από αυτήν την εργασία , απέδειξε  για  μία ακόμη φορά πως δεν πρόκειται για ένα θεωρητικό επιστημονικό συνέδριο που οι εργασίες του δεν  έχουν  καμία εφαρμογή στην καθημερινότητα, αντιθέτως αποτελεί μια ευκαιρία γνώσης ικανή να επωφεληθεί ο καθένας μας.

Ακολουθεί μία ομάδα μαθητών από την Ινδία, παιδιά που αναλύουν τη μεταβολή της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, μια εργασία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και σύγχρονη. Οι μαθητές Palak Hajela, Abhishek Gupta και Pranav Verma από το Νέο Δελχί ξεκίνησαν την παρουσία τους εξηγώντας τον τύπο E=mc² του Einstein ‘’Η ενέργεια που υπάρχει στο σύμπαν δεν δημιουργείται ,ούτε καταστρέφεται. Η ποσότητα ποτέ δε μειώνεται , η ποιότητα γίνεται χειρότερη κατα τη χρήση της ενέργειας.’’ είπε χαρακτηριστικά η Palak. Η βασική πηγή ενέργειας, στις μέρες μας, είναι ο ηλεκτρισμός που έχει δημιουργηθεί είτε από φωτοβολταϊκα πάρκα ή ανεμογεννήτριες ιδανικά, αλλά συχνά από πηγές μη ανανεώσιμες που συντελούν στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. ‘Ένας ακόμη παράγοντας που επηρεάζει το περιβάλλον είναι ο τρόπος μετακίνησης ατόμων. Η πρόταση των μαθητών ήταν απλή και εύκολα κατανοητή, όπως εξηγεί ο Abhishek: απαραίτητη είναι η συστηματικότερη χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και η βελτίωση αυτών, καθώς και η διάδοση της μετακίνησης με ποδήλατα. Η παρουσίαση συνεχίζεται από τον Pranav, ο οποίος εξηγεί πως η οικονομική ανάπτυξη οδηγεί στην ψευδαισθητική ανάγκη για περισσότερα υλικά αγαθά και πολυτέλειακι ότι οι άνθρωποι θεωρούν πως το περιβάλλον  θα συνεχίζει να παρέχει τις πηγές του δίχως διακοπή. Συνεπώς , η μόλυνση του, κατά την παραγωγή των νέων προϊόντων, οδηγεί στη σταδιακή καταστροφή του πλανήτη. Έτσι, εξαιτίας της δημιουργίας εργοστασίων, οδηγούμαστε στο φαινόμενο της αστικοποίησης που οδηγεί στην ανάγκη για μεγαλύτερη παραγωγή και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Συγχαρητήρια στα παιδιά για την αναλυτική έρευνα τους  και την πολυτιμότατη πρόταση για αλλαγή που όλοι  πρέπει να υιοθετήσουμε.

 

MLC SemiFinals&Final

Γράφει η Κατερίνα Δημητριάδου

Το Σάββατο 15 Μαρτίου 2014, έπεσε η αυλαία του μαθητικού διαγωνισμού Μαθηματικής και Λογικής Σκέψης “MLC”, ο οποίος διενεργήθηκε στα πλαίσια του συνεδρίου ACSTAC 2014.

Ο διαγωνισμός φιλοξενήθηκε για ακόμη μία φορά στο κέντρο διάδοσης επιστημών και τεχνολογίας «ΝΟΗΣΙΣ», όπου αρκετά σχολεία από όλη την Ελλάδα και όχι μόνον, ανέδειξαν τη μαθηματική σκέψη ως φιλοσοφία και το αντίστροφο. Στην τελική φάση του διαγωνισμού, το έργο της κριτικής επιτροπής, φάνηκε από την αρχή ότι δε θα ήταν εύκολο.

Υπήρξαν τρεις ημιτελικοί. Σε κάθε ημιτελικό αγωνίζονταν ομάδες με στόχο να αναδειχθούν οι δύο επικρατέστερες.  Οι όροι του διαγωνισμού δεν άλλαξαν από αυτούς των προηγουμένων ημιτελικών φάσεων.

Στον πρώτο γύρο, επικράτησαν με κάποια άνεση το «Κολλέγιο Ψυχικού», με συμμετέχοντες τους μαθητές :  Καλογερόπουλο Νίκο, Φούρλα Φραγκίσκο και Γρηγοράκη Κωνσταντίνο και το «Αμερικανικό Κολλέγιο Ανατόλια» με συμμετέχοντες τους μαθητές :  Βλαχοπαναγιώτη Θεοχάρη, Καρπώνη Δήμητρα και Κουκουλεκίδη Νίκο.

Στο 2^ο ημιτελικό και καθώς προχωρούσε ο διαγωνισμός,  η αγωνία τόσο των συμμετεχόντων όσο και των συνοδών καθηγητών αλλά και του κοινού, κορυφωνόταν καθώς οι γρίφοι έκαναν τους μαθητές να έρχονται αντιμέτωποι με την επιλογή της σωστής απάντησης, τη σκέψη αλλά και το αμείλικτο ρολόι του χρόνου.  Αυτό επιβεβαιώθηκε όταν επικράτησε ισοπαλία, η οποία ανατράπηκε με μία επιπλέον ερώτηση.  Οι επικρατέστερες ομάδες για αυτόν τον ημιτελικό ήταν το σχολείο «Ροδίων Παιδεία», με τους :  Ειρήνη Κάσδαγλη, Αλεξία Κωνσταντινίδη και Κωνσταντίνο Τσίννα και το «Αμερ. Κολλέγιο Ανατόλια», με τους Αναστασιλάκη Μαρίνα, Ηρακλείδη Δανάη και Αγγελοπούλου Δήμητρα.

Στον 3^ο ημιτελικό, η αγωνία χτύπησε κόκκινο, καθώς για τη μία θέση του ομίλου αναδείχθηκε το «Αμερικανικό Κολλέγιο Ανατόλια», με τους μαθητές Βαρβούτη Δήμητρα, Φίστα Κωνσταντίνο και Μαρκάκη Μάρκο ( ο οποίος ανήκει στο «CTY») αλλά για την δεύτερη θέση επικράτησε ισοπαλία μεταξύ του «1^ου ΓΕΛ Βεροίας» με τους μαθητές :  Ζενέλι Ερόντ, Ιάσονα – Γεώργιο Βελέντζα και Κουβακά Γεώργιο και το «Hisar School» με τους Relfi Salhon και Omar Boratov.  Τελικά, και μετά από γρίφους και ερωτήσεις που ανέβασαν την αδρεναλίνη στα ύψη, με την τεχνική του sudden death question, επικράτησε το «1^ου ΓΕΛ Βεροίας».

Ο τελικός μάς επεφύλασσε εκπλήξεις διότι και ο βαθμός δυσκολίας των ερωτήσεων ανέβηκε αλλά και οι συμμετέχοντες είχαν αποφασίσει να προχωρήσουν σε ένα διαγωνισμό για νεύρα νεύρα.  Δε θα ήταν δίκαιο να μην αναφερθεί ότι οι κριτές βλέποντας τη δυσκολία των ερωτήσεων αλλά και το πάθος των παιδιών, στάθηκαν γενναιόδωροι με τον χρόνο που παραχωρούσαν, για κάθε απάντηση.

Στην τελική φάση, η αίθουσα με το πολυπληθές κοινό, απόλαυσε όχι μόνο μία «μονομαχία αριθμών» αλλά και μια ανάλυση φιλοσοφίας αυτών, καθώς οι μαθητές από το το «Κολλέγιο Ψυχικού» υποστήριξαν σθεναρά την άποψη τους, ανοίγοντας μια ζωηρή συζήτηση τόσο με τους κριτές αλλά και με το κοινό, προσδίδοντας μια επιπλέον νότα ενδιαφέροντος αλλά και άλλης οπτικής στο ζητούμενο καθώς είχαν δώσει μια άλλη εκδοχή της απάντησης μέσα από την δική τους φιλοσοφία.

Τελικός νικητής, μετά από δοκιμασία για γερά νεύρα, αναδείχθηκε το «Κολλέγιο Ψυχικού», με την ομάδα των Καλογερόπουλου Νίκου, Φούρλα Φραγκίσκου και Γρηγοράκη Κωνσταντίνου να το «παλεύουν σθεναρά», έχοντας μπει για τα καλά «στη φιλοσοφία των αριθμών».  Το βραβείο των νικητών, ένα i-pod, θα τους δοθεί την Κυριακή 16 Μαρτίου, στις εγκαταστάσεις του Κολλεγίου Ανατόλια.

Τη δεύτερη θέση κατέκτησε το «Αμερικανικό Κολλέγιο Ανατόλια» με τους μαθητές Κωνσταντίνο Φίστα, Δήμητρα Βαρβούτη και Μάρκο Μαρκάκη («CTY») ενώ την 3^η θέση κατέλαβε το «Αμερικανικό Κολλέγιο Ανατόλια» με τους μαθητές Βλαχοπαναγιώτη Θεοχάρη, Καρπώνη Δημήτρη και Κουκουλεκίδη Νίκο.

Σε αυτό το σημείο, όλοι όσοι συμμετείχαμε, ο καθένας από το πόστο του,  μέχρι στιγμής στην γιορτή αυτή της σκέψης, των αριθμών, των πειραμάτων και των δυνατοτήτων, δε θα μπορούσαμε παρά να μη δηλώσουμε την χαρά μας για την έκβαση της όλης διοργάνωσης.  Το άπειρο, οι αριθμοί, οι συνδυασμοί, η σκέψη, η ευστροφία, οι δράσεις και οι αντιδράσεις, αναμίχθηκαν με  εφηβικές φυσιογνωμίες, χαμόγελα για τη νίκη, λύπη για την ήττα αλλά σε κάθε περίπτωση, χαρά για την συμμετοχή, ανυπομονησία για το επόμενο πείραμα.

Ήταν μια εξαίρετη εμπειρία, μια νίκη για όλους όσους βρέθηκαν για αυτό το σαββατοκύριακο τόσο στους φιλόξενους χώρους του Κολλεγίου Ανατόλια όσο και στο εξίσου φιλόξενο «ΝΟΗΣΙΣ».  Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τους καθηγητές, τους γονείς και όλους όσους βοήθησαν για την ομαλή διεξαγωγή του συνεδρίου.

Ως επίλογο, σε ένα εξαντλητικό αλλά τόσο γεμάτο εμπειρίες διήμερο, θα ήθελα προσωπικά να καταθέσω ότι σε εποχές οικονομικής κρίσεως, είναι ευτυχές το γεγονός ότι δυνατά μυαλά εφήβων ανταγωνίζονται και συναγωνίζονται σε τόσο καλό επίπεδο.  Το αύριο δε μπορεί ποτέ να είναι σκοτεινό όταν οι αριθμοί γεννούν φιλοσοφία και η φιλοσοφία γίνεται ζωντανό παράδειγμα ζωής.  Και όλα αυτά από τους ανθρώπους που απαρτίζουν το αύριο.  Και του χρόνου!!!!!